เคยรู้สึกไหม ทั้งวันเราวุ่นวายอยู่กับอะไรไม่รู้เต็มไปหมด พอตกเย็น เอ ทำอะไรสำเร็จไปบ้างวะเนี่ย
บางคนเปิดคอมตั้งแต่เช้า ตอบอีเมลแป๊บเดียว…หันมาอีกทีบ่ายสาม บ่น เฮ้อ วันหลังจะไม่ทำอีก แต่แล้ว ไม่มีวันหลังจริง ๆ
บางคนประชุมจนน้ำลายแห้ง แต่สุดท้ายงานสำคัญที่ต้องทำจริงๆ กลับยังไม่ได้เริ่มเลยด้วยซ้ำ
มีแนวคิดของ Tim Ferriss เคยพูดไว้ (และเขาก็ยืมมาจากนักการเมืองอเมริกันชื่อ Newt Gingrich อีกทีหนึ่ง)
"สิงโตสามารถล่าหนูทุ่งได้ แต่พลังงานที่ใช้ไปไม่คุ้มกับสิ่งที่ได้"
"มันจึงควรล่ากวางป่า…ถึงเหนื่อย แต่คุ้ม!"
ลองคิดภาพตามนะครับ...
ถ้าคุณเป็นสิงโตที่เอาแต่วิ่งไล่จับหนูทุ่งทั้งวัน ถึงแม้จะจับได้หลายตัว แต่สุดท้ายพลังงานที่เสียไปก็อาจมากกว่าพลังงานที่ได้รับกลับมา
ในโลกของการทำงาน "หนูทุ่ง" คือ งานเล็กๆ จุกจิก พวกอีเมลยิบย่อย รายงานที่ไม่ได้ด่วน โทรศัพท์ที่ไม่สำคัญ ฯลฯ
ส่วน "กวางป่า" คือ งานที่อาจจะยาก ใช้พลัง ใช้สมองเยอะ เช่น การวางแผนระยะยาว การเขียนบทความดีๆ การสร้างผลงานใหญ่ๆ หรือการคิดโปรเจกต์ใหม่ๆ ที่จะเปลี่ยนเกมได้
หลายคนเสียเวลาและพลังงานไปกับการวิ่งไล่จับ "หนูทุ่ง" ทั้งวัน
เพราะมันรู้สึกว่า "ทำได้ทันที" และ "เสร็จเร็ว"
แต่พอหมดวัน...กลับพบว่า "ไม่ได้ทำสิ่งสำคัญเลย"
เราจะล่า กวางป่า ได้อย่างไร
ขอแนะนำเคล็ดลับหนึ่งที่เรียกว่า “กฎของพาร์กินสัน”
ซึ่งพูดง่ายๆ ก็คือ...
“งานจะขยายออกตามเวลาที่เรามี”
ถ้าคุณให้เวลากับอีเมล 3 ชั่วโมง...มันจะใช้เวลาคุณ 3 ชั่วโมง
แต่ถ้าคุณบีบให้เสร็จใน 20 นาที...มันก็จะจบใน 20 นาทีเช่นกัน!
เราจึงควร "จำกัดเวลา" ให้กับงานประเภท “หนูทุ่ง”
เพื่อเอาเวลาที่เหลือไป “ล่าแอนทีโลป” ที่มีคุณค่ามากกว่า
ตัวอย่างง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน:
ตั้งเวลาเช็กอีเมลแค่ 2-3 รอบ/วัน (เช้า สาย บ่าย) แทนที่จะเปิดเช็กทั้งวัน
จัดกลุ่มงานจุกจิก ให้ทำรวดเดียว แล้วปิดมันไป อย่าให้แย่งเวลาจากงานหลัก
เขียน To-do list แยกชัดเจน ว่าอะไรคือ “งานใหญ่” (แอนทีโลป) กับ “งานเล็ก” (หนูทุ่ง)
บางคนอาจถามว่า “แล้วจะรู้ได้ไงว่างานไหนคือกวางป่า?”
ให้ถามตัวเองครับ:
งานนี้...สร้างผลลัพธ์ยาวนานไหม?
งานนี้...ถ้าทำสำเร็จ จะเปลี่ยนอะไรในชีวิตหรืออาชีพเราได้ไหม?
งานนี้...มีแต่เราที่ทำได้หรือเปล่า? (งานที่ใช้ศักยภาพเราเต็มที่)
ถ้าคำตอบคือ "ใช่"...
ก็ขอให้รีบควบม้า เอ้ย! ควบสมอง ไปล่า กวาง ตัวนั้นเถอะ
ชีวิตคนเรา…มีพลังงานจำกัด ไม่ต่างจากสิงโตในป่า
เราจะใช้พลังนั้นไปกับ "งานที่ดูเหมือนยุ่ง แต่ไม่สำคัญ"
หรือจะใช้มันกับ "สิ่งที่สำคัญจริงๆ" เพื่อสร้างชีวิตที่เราภูมิใจ?