วันนี้ อจ. ขอเขียนเรื่องนี้เรื่องเดียว
“แบบอย่างของความรัก แบบเรียนจากแม่ของแผ่นดิน”
เมื่อเราพูดถึง “ความรัก” ส่วนใหญ่เรามักนึกถึงความรู้สึก
แต่สำหรับพระองค์ท่าน ความรักคือ “การกระทำที่มีสติและเมตตา”
ความรัก ไม่ใช่ปากเอ่ยว่ารัก แต่คือการทำให้ความรักกลายเป็นสิ่งที่มองเห็น จับต้อง และส่งต่อได้
ไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนเมื่อทรงเยี่ยมราษฎรในพื้นที่ห่างไกล
หรือพระหัตถ์ที่โอบเด็กเล็กในหมู่บ้านยากจน นั่นคือ “บทเรียนแห่งความรัก” ที่สอนโดยไม่ต้องมีคำพูด
แม่ของแผ่นดิน มีความรักที่เปรียบเสมือนกระจก ที่สะท้อนไปทั่วหล้า อจ. เคยกล่าวไว้ว่า สมองเรามีเซลล์กระจกเงา จะสะท้อนสิ่งที่เห็น สิ่งที่ทำด้วย
สิ่งสะท้อนออกมานี้ที่ทำให้มนุษย์ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น เมื่อเห็นใครทำสิ่งดี
สมองของเราจะ “สะท้อน” ความรู้สึกนั้นราวกับเราเป็นผู้กระทำเอง
เพราะฉะนั้น เมื่อคนไทยเห็นพระองค์ทรงช่วยเหลือ ทรงยิ้ม ทรงก้มลงฟัง
สมองเราก็เรียนรู้ที่จะ “รักแบบมีเมตตา” ไปพร้อมกับพระองค์
นี่คือการเรียนรู้แบบไม่ต้องเปิดหนังสือ
ไม่ต้องมีตำรา แต่แทรกอยู่ในใจของคนทั้งชาติ
พระองค์ทรงทำให้เราเข้าใจว่า
ความรักที่ยิ่งใหญ่ไม่ใช่การพูดบ่อย ๆ
แต่คือ “การฟัง” “การให้” และ “การอยู่เคียงข้าง” ด้วยหัวใจที่มั่นคง
และเมื่อพระองค์เสด็จสู่สวรรคาลัย
สิ่งที่เหลืออยู่จึงไม่ใช่เพียงความโศกเศร้า
แต่คือร่องรอยของความรัก ที่หล่อเลี้ยงสมองและหัวใจของคนไทยทุกคน
เพราะ “แบบอย่างของความรักจากพระองค์”
คือแบบเรียนที่ไม่มีวันลืม เป็นเมล็ดพันธุ์แห่งความรัก เป็นสายใยแห่งความเมตตา
และจะสอนเราต่อไป…ตราบที่สมองยังจำได้ และหัวใจยังเต้นอยู่
ด้วยความอาลัย
ผศ.นพ. สุรัตน์ ตันประเวช
คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่