ริวอิจิ ซากาโมโต - ทำนองของชีวิตและเสียงเพลง ยามท้ายแห่งการจากลา

ชีวิตของแต่ละคน เหมือนตัวโน๊ตที่เล่นไปตามจังหวะของมัน ไม่ว่าเมื่อเราตายไปแล้ว จะมีคนจดจำทั้งโลก หรือกลายเป็นฝุ่นผงที่มลายหายไปในอากาศ เราก็คงไม่อาจจะมองเห็นได้ นั่นไง ที่ทำให้บางคนคิดว่า ชีวิตคือสิ่งมหัศจรรย์และมีค่า ในขณะอีกหลายคนก็คิดว่า ชีวิตมันก็เท่านี้แหละ

ในบรรดานักเปียโนและศิลปินสมัยใหม่ ผู้ที่มีอิทธิพลคนหนึ่ง ในวงการดนตรี คงหนีไม่พ้น Ryuichi Sakamoto ที่ในช่วงชีวิตสร้างสรรค์ผลงานมากมาย

แต่ชีวิตในบั้นปลาย ก็คงหนีไม่พ้นการจากไป แต่มันเป็นการจากไป ที่พอจะเตรียมการไว้ได้ เพราะโรคที่พรากไปคือ มะเร็ง ที่เป็นโรคที่พอจะกำหนดเวลากัดกินร่างกายและขีดเส้นหมายให้คาดการได้บ้าง

Opus by Ryuichi Sakamoto

ก่อนจากไปอย่างไม่มีวันกลับ Ryuichi Sakamoto ได้ฝากผลงานภาพยนต์ ที่เป็นการบรรเลงเปียโนของเขา 20 เพลง ไม่มีเสียงพูด ไม่มีเสียงอื่นใด นอกจากเสียงดนตรีและภาพมุมมองรอบ ๆ ตัวต่าง ๆ ราวกับว่า ให้ดนตรี เล่าเรื่องราวของชีวิตผ่านตัวโน๊ต ให้จิตนาการช่วงขีวิตกับมุมรอบ ๆ โต๊ะเปียโน ใบหน้า และแววตาใต้แว่นกลม เท่านั้น แต่นั่นก็เพียงพอสำหรับการระลึกถึงผู้ชายคนหนึ่งที่ชีวิตผูกพันกับดนตรี

Ryuichi Sakamoto: Opus เป็นภาพยนตร์สารคดีปี 2023 ที่เป็นการอําลาอย่างเจ็บปวดจากนักดนตรีในตํานาน. เมื่อรู้ว่าเขากําลังต่อสู้กับโรคมะเร็ง ซากาโมโตะจึงสร้างการแสดงครั้งสุดท้ายให้กับแฟนๆ ของเขา.

สารคดีเรื่องนี้ถ่ายทําในปลายปี 2022 โดยมีรูปแบบที่แยกส่วน มีเพียงซากาโมโตะและเปียโนของเขา. ตลอดทั้งเรื่อง เขาแสดงผลงานประพันธ์ของเขา 20 ชิ้น แต่ละชิ้นได้รับการคัดเลือกอย่างพิถีพิถันโดยซากาโมโตะเอง. การเลือกเหล่านี้ทําหน้าที่เป็นการย้อนหลังซึ่งครอบคลุมอาชีพทั้งหมดของเขา.

ผู้ชมจะได้เดินทางผ่านวิวัฒนาการทางดนตรีของซากาโมโตะ ตั้งแต่วันแรก ๆ ของเขาในฐานะป๊อปสตาร์กับ Yellow Magic Orchestra ไปจนถึงเพลงประกอบภาพยนตร์ที่ได้รับการยกย่องสําหรับผู้กํากับเบอร์นาร์โด แบร์โตลุชชี. ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังนําเสนอผลงานจากผลงานที่มีสมาธิมากขึ้นในเวลาต่อมาของเขา.

กํากับโดย Neo Sora ลูกชายของเขา "Opus" นําเสนอภาพที่ใกล้ชิดของศิลปิน. ถ่ายทําในพื้นที่ที่คุ้นเคยซึ่งรายล้อมไปด้วยผู้ร่วมงานที่เชื่อถือได้ ซากาโมโตะทุ่มเทหัวใจให้กับการแสดงแต่ละครั้ง. การรู้ว่านี่คือการแสดงต่อสาธารณะครั้งสุดท้ายของเขาช่วยเพิ่มความลึกทางอารมณ์ให้กับภาพยนตร์เรื่องนี้.

เปิดตัวในเดือนกันยายนปี 2023 ไม่นานหลังจากการจากไปของซากาโมโตะ "Opus" เป็นมากกว่าภาพยนตร์คอนเสิร์ต. เป็นการเฉลิมฉลองชีวิตของศิลปินและการบอกลาอันน่าประทับใจจากยักษ์ใหญ่ทางดนตรี.

Sound of Nature - กับการเข้าหาธรรมชาติในการเยียวยาบาดแผลของชีวิต

โลกนี้มันเต็มไปด้วยเสียงที่ noisy - we are living in the noisy world

เสียงที่ว่านี้ อาจจะไม่ใช่เสียงที่เป็น sound เสียงจริง ๆ แต่เป็นสิ่งที่ distract จากความคิดคำนึง ความรู้จักตัวตนของเรา การเข้าใจชีวิตตามความเป็นไป ชีวิตตามความเป็นจริง

มนุษย์เรายิ่งเจริญขึ้น เราห่างธรรมชาติชึ้นเรื่อย ๆ มันแปลกดีนะ

วันนี้ ได้เข้า website นึงเป็นของ Timber festival เทศกาลดนตรีและธรรมชาติที่จัดขึ้น National Forest UK โดยกิจกรรมของเทศกาลนี้ เป็นเรื่องดนตรีที่ผสานกับธรรมชาติ ศิลปะ และไอเดียที่จะได้มาแลกเปลี่ยนกัน รวมถึงกิจกรรมต่างๆ เช่น การปีนเขา เดินป่า และกิจกรรมกลางแจ้ง โดยทั้งหมด มีจุดมุ่งหมายเพื่ดเป็นการกระตุ้นเตือนความสำคัญของธรรมชาติและการผสานกับความเป็นอยู่ของคนและป่า

ใน website ของ Timber festival ยังมีเสียงที่น่าสนใจ เป็นเสียงของป่าและเสียงของดนตรี ใน sound of forest ที่รวบรวมเสียงของป่าต่างๆ ทั่วโลกมาให้ฟังในรูปแบบเสียงใน soundcloud

https://timberfestival.org.uk/soundsoftheforest-soundmap/?fbclid=IwAR03yGFTcK5MI-_rGb_EHHi-Wy_P0vXWfn_0Iea05llPXmbyRH2kGEPPIQA_aem_ASNrXcDRa6Y-FzpotUhbKSruBbyc1X4kTz9U8AkDTCRExIthq7vnCXIez1JdYcyz6-vB669_G3aeRYFS7YACzaGx

นอกจากนี้แล้ว ยังมี ศิลปินมาร่วมแจมด้วยรูปแบบเฉพาะตัวในการผสานเสียงดนตรีกับธรรมชาติ >> https://timberfestival.org.uk/sounds-of-the-forest/the-next-phase/

การสดับฟังเสียงของธรรมชาติ เป็นการผ่อนคลาย หากในแง่ของทางประสาทวิทยา ก็เป็นแห่งของการสร้าง alpha wave คลื่นความถี่ที่ทำให้สมองผ่อนคลายและมีความสุขที่สุด

หลับตาลง ปล่อยวางความกังวล ละทิ้งความวุ่นวาย จินตนาการ ว่าคุณกำลังยืนท่ามกลางป่าใหญ่ ร่มรื่นด้วยแมกไม้สูงตระหง่าน สายลมพัดผ่านใบไม้ เสียงใบไม้ไหวดังก้อง สัมผัสแผ่วเบาประสาทสัมผัสของคุณ

เสียงฝน โปรยปรายลงมา เพิ่มเติมจังหวะให้กับบรรยากาศ เสียงเม็ดฝนกระทบใบไม้ ดังก้องกังวาน ผสมผสานกับเสียงกิ่งไม้กระทบกัน สร้างซิมโฟนีธรรมชาติอันไพเราะ

เสียงนกร้อง ดังก้องกังวานไปทั่วป่า เสียงเพลงอันไพเราะจากนกหลากหลายสายพันธุ์ ขับขานประสานเสียง สร้างความกลมกลืนกับธรรมชาติ ราวกับวงออร์เคสตราอันยิ่งใหญ่

เสียงน้ำ ไหลรินจากลำธาร เสียงน้ำตกดังก้อง สะท้อนก้องไปทั่วป่า เสียงน้ำที่ไหลรินอย่างต่อเนื่อง เปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ แต่ก็ยังคงอยู่เหนือกาลเวลา

ท่ามกลาง เสียงธรรมชาติอันไพเราะ เหล่านี้ จิตใจของคุณค่อยๆ สงบลง ความกังวลทั้งปวงค่อยๆ จางหายไป เหลือเพียงความเงียบสงบและความสงบสุขที่แท้จริง

ศิลปิน หลายท่าน ได้บันทึกเสียงธรรมชาติอันไพเราะเหล่านี้ ผ่านผลงานศิลปะ เช่น โปรเจ็กต์ "Sounds of the Forest" เสียงธรรมชาติเหล่านี้ถูกนำมาผสมผสานกับเสียงดนตรี สร้างเป็นบทเพลงที่ไพเราะ ดึงดูดให้ผู้ฟังดื่มด่ำไปกับธรรมชาติ

ลอง หลับตาลง ฟังเสียงเพลงจากธรรมชาติเหล่านี้ ปล่อยให้เสียงเพลงพาคุณไปสู่สถานที่แห่งความสงบสุข สัมผัสกับความงามอันเรียบง่ายแต่ลึกซึ้งของโลกธรรมชาติ

ธรรมชาติ มอบของขวัญอันล้ำค่าให้กับเรา มอบความสงบสุข ผ่อนคลาย และฟื้นฟูจิตใจ ให้เราได้กลับมาเชื่อมต่อกับโลกอีกครั้ง

ใช้เวลาสักครู่ ฟังเสียงธรรมชาติอย่างตั้งใจ ปล่อยวางความคิด ปล่อยให้เสียงเพลงธรรมชาติพัดพาคุณไปสู่สถานที่แห่งความสงบสุข

ประสบการณ์เหนือธรรมชาติและความผูกพันธ์หลังความตายของสัตว์เลี้ยง The supernatural feeling of losing pet

คนเราย่อมพบความสูญเสีย และ หลายครั้งที่เราได้ยินสิ่งเหนือธรรมชาติจากประสบการณ์ความสูญเสีย และการมาเยือนของผู้ที่ล่วงลับ

“ประสบการณ์ที่ได้สัมผัส ไม่ว่าทางประสาทสัมผัสใดก็ตาม จะมีความแตกต่างกันไป โดยความผูกพันธ์ที่แตกต่างกันอาจทำให้ประสบการณ์ต่างกัน และมันก็มีทั้งประสบการณ์เชิงลบและเชิงบวก โดยประสบการณ์เกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงก็เป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจอีกแบบหนึ่งที่แตกต่างไปจากการสูญเสียคนที่รู้จักหรือใกล้ชิด”

การศึกษาประสบการณ์เหนือธรรมชาติต่อสัตว์เลี้ยงที่จากไป

การวิจัยพิจารณาถึงผลกระทบทางจิตวิทยาของประสบการณ์เหล่านี้ โดยเน้นถึงความสำคัญในกระบวนการโศกเศร้าสำหรับเจ้าของสัตว์เลี้ยง ในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสาร Anthrozoös นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยแมริแลนด์วิเคราะห์การมาเยือนเหนือธรรมชาติที่รายงานโดยเจ้าของสุนัข 544 รายบน Twitter/X และ Instagram เพื่อตอบคำถามที่เธอโพสต์ในบัญชียอดนิยมของเธอที่ให้รายละเอียดเกี่ยวกับการผจญภัยของฝูงโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ของเธอ

ความคิดเห็นเหล่านี้แบ่งออกเป็น 2 หัวข้อหลัก โดยมี 6 หัวข้อย่อย ได้แก่ ประสบการณ์ทางกายภาพ (การได้ยิน การเห็น และการสัมผัสผีสุนัข) และประสบการณ์การตีความแบบนามธรรม (การเห็นสัญญาณในธรรมชาติ การได้รับการเยี่ยมเยียนจากสุนัขที่เสียชีวิตในความฝัน และการระบุความรู้สึกและปรากฏการณ์ จิตวิญญาณของสุนัข)

มีการศึกษาวิธีที่ผู้คนบรรยายถึงความรู้สึกที่เกี่ยวข้องกับการมาเยือนเหนือธรรมชาติเหล่านี้ด้วย พบ 3 หัวข้อ ได้แก่ ความรู้สึกเชิงบวก ความรู้สึกผสมไปจนถึงความรู้สึกเศร้า และข้อความ

ความรู้สึกที่รายงานส่วนใหญ่ (74.6%) เป็นความรู้สึกเชิงบวก ทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจ มั่นใจ และรู้สึกถึงการปกป้อง

ประมาณครึ่งหนึ่งเป็นการแสดงให้เห็นทางกายภาพ เช่น การได้ยินเสียงคลิก-คลิก-คลิกของตะปูบนไม้เนื้อแข็ง รู้สึกจมูกเปียกเล็กน้อยที่แก้ม หรือสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิตขนยาวที่อบอุ่นบนเตียงข้างๆ อีกครึ่งหนึ่งเป็นสัญญาณ เช่น เห็นผีเสื้อหรือสายรุ้ง (บทกวียอดนิยมเกี่ยวกับการสูญเสียสัตว์เลี้ยง “ข้ามสะพานสายรุ้ง”) หรือพบสุนัขในความฝัน

“โดยทั่วไปแล้ว สิ่งเหล่านี้เป็นการปฏิสัมพันธ์อย่างสันติ เงียบสงบและเกือบจะเป็นการปลอบโยนกันในระดับสากล” เธอกล่าว ตรงกันข้ามกับการวิจัยที่แสดงให้เห็นว่าประสบการณ์เหนือธรรมชาติเป็นผลลบ “ในทางจิตวิทยา มันดีต่อผู้คน”

ความสนใจของ Golbeck ในหัวข้อนี้เป็นทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องอาชีพ เนื่องจากเธอและสามีของเธอ Ingo Burghardt เริ่มช่วยเหลือโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ที่ป่วยหรืออายุมากในปี 2017 เธอก็สูญเสียสุนัขไปเกือบสิบตัว และในฐานะนักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ที่ต้องการทำความเข้าใจกับแนวคิดหัวรุนแรงทางออนไลน์ เธอได้เจาะลึกเรื่องจิตวิทยา โดยจบปริญญาโทในหัวข้อจากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดในภาคการศึกษานี้

การวิจัยแสดงให้เห็นว่า “คนที่เห็นผีของมนุษย์ผู้เป็นที่รักซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว มักเรียกพวกเขาว่าภาพหลอน” เธอกล่าว “ตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว นั่นเป็นเรื่องจริง แต่ในขณะเดียวกัน คนก็มักอยากรู้สึกเมินเฉยต่อประสบการณ์นั้น”

สังคมให้ช่องทางสาธารณะสำหรับความเศร้าโศกแก่เจ้าของสัตว์เลี้ยงเพียงไม่กี่แห่ง เธอกล่าว ผู้คนเริ่มให้ความสนใจกับการจากไปของสัตว์เลี้ยงมากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนสมาชิกในครอบครัว  การวิจัยแสดงให้เห็นว่าผู้คนมีความผูกพันกับสุนัขของพวกเขา คล้ายคลึงกับความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูก Golbeck กล่าว

การประสบกับวิญญาณของผู้จากไปถือเป็นประสบการณ์แห่งความเศร้าโศกตามวัฒนธรรมที่พบได้ทั่วไป ปฏิสัมพันธ์ดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่เรียกว่า “พันธะต่อเนื่องภายนอก” และแสดงถึงความสัมพันธ์ที่กำลังดำเนินอยู่กับผู้จากไป

ความแตกต่างของประสบการณ์กับสุนัขหรือสัตว์เลี้ยง จะมีความแตกต่างกันกับการสูญเสียคน ซึ่งมักเป็นประสบการณ์เชิงลบมากกว่า เช่น ได้กลิ่นเหม็น มีเงาตะคุ่ม หรือ อาการหนาวเย็นยะเยือก

reference

1. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/08927936.2024.2327174

โอบกอดเงา เรื่องของยายวัย 90 และการไม่รู้สึกเสียดายอะไร

ในเมืองเล็กๆ ที่สวยงามแปลกตาที่ตั้งอยู่ระหว่างเนินเขาสลับกับป่าที่ส่งเสียงกระซิบ มีผู้หญิงคนหนึ่งอาศัยอยู่ซึ่งได้เห็นการจากไปของเก้าทศวรรษที่ผ่านมา ขอเรียกคุณยายว่า “คุณยายคนนึง” ละกัน วิญญาณผู้อ่อนโยนซึ่งมีสติปัญญาล้ำลึกพอๆ กับริ้วรอยบนใบหน้าของเธอที่ผุกร่อน

บ่ายวันหนึ่งที่สดใสของฤดูใบไม้ร่วง ขณะที่ใบไม้เต้นรำเพลงวอลทซ์สุดท้ายก่อนถึงฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึง “คุณยายคนหนึ่ง” นั่งอยู่ริมหน้าต่างกระท่อมอันแสนสบายของเธอ ความคิดของเธอล่องลอยไปราวกับลมกระโชกในฤดูใบไม้ร่วง เมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสงสีทองไปทั่วห้อง ดูเหมือนเธอจะหลงอยู่ในโลกที่อยู่ระหว่างความทรงจำและภวังค์

ประตูเปิดออกดังเอี๊ยด และอาจารย์หมอก้าวเข้ามาเยี่ยมไข้ ชายหนุ่มผู้มีสายตาใจดีและมีจิตใจอยากรู้อยากเห็น เขามักจะขอคำแนะนำจาก“คุณยายคนหนึ่ง”บ่อยครั้ง โดยดึงดูดเข้าหาบ่อเกิดแห่งปัญญาที่ดูเหมือนจะหลั่งไหลออกมาจากเธอในทุกคำพูด

“คุณยายคนหนึ่ง สวัสดีครับ” เสียงของเขาแผ่วเบาราวกับเสียงใบไม้ที่ร่วงหล่น “อจ.ขอนั่งกับคุณยายสักพักได้ไหม?”

ด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “คุณยายคนหนึ่ง” ชี้นิ้วไปที่เก้าอี้ว่างข้างๆ เธอ "แน่นอน คุณหมอที่รัก อะไรทำให้คุณมาที่นี่ในวันที่สวยงามเช่นนี้"

อจ.หมอ นั่งลง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคารพและความห่วงใย “ฉันได้ยินเสียงกระซิบในหมู่บ้าน คุณยาย เสียงกระซิบของความเหนื่อยล้าของคุณ ความปรารถนาที่จะจากโลกนี้”

ตาของ “คุณยายคนหนึ่ง” สบกันกับ อจ หมอ และแม้ว่าดวงตาของเธอจะพร่าเลือนและเปลือกตาก็หนักและหย่อยคล้อย แต่กลับเปล่งประกายด้วยแสงจากภายใน “อา เสียงกระซิบแห่งวัยชรา” เธอครุ่นคิด “แต่อย่ากังวลไปเลยคุณหมอ วิญญาณของฉันอาจจะแก่แล้ว แต่ก็ยังเดินอย่างช้า ๆ ไปตามจังหวะของชีวิต”

อาจารย์หมอ ขมวดคิ้ว ความอยากรู้อยากเห็นของเขาป่องๆ “แล้วทำไมล่ะคุณย่า? ทำไมต้องพูดถึงการจากไปในเมื่อโลกนี้ยังมีความสวยงามอยู่มากมาย”

ถอนหายใจเบาๆ หลุดออกจากริมฝีปากของ “คุณยายคนหนึ่ง” พร้อมคำพูด

ที่พร้อมไปด้วยการไตร่ตรองในช่วงชีวิตไว้ด้วย “เห็นไหม อจ หมอ ที่รัก” เธอเริ่มด้วยเสียงท่วงทำนองอันอ่อนโยนที่ถักทอด้วยสายใยแห่งความหยั่งรู้อันลึกซึ้ง “เวลาที่ผ่านไป มันจารึกตอกลงในร่างกายที่ทรุดโทรมลงทีละหน่อย ร่างกายของฉันเหมือนเปลือกไม้ และอายุก็สลักแก่นวงปีไว้ ถึงแม้วิญญาณจะยังลุกโชนเท่าใด แต่มันก็ไม่อาจอาศัยอยู่ในร่างกายนี้ได้”

อจ. หมอ พยักหน้า หัวใจของเขาหนักอึ้งด้วยความเข้าใจ

รอยยิ้มของ“คุณยายคนหนึ่ง” เป็นเหมือนสัญญาณในยามพลบค่ำ ส่องสว่างในความมืดด้วยความเปล่งประกายอันอ่อนโยน

“แล้วคุณย่าไม่กลัวความตายเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาเสมือนไม่อยากให้ขนนกกระดิกจากลมที่ออกจากคำพูด

“คุณยายคนหนึ่ง” ส่ายหัว ดวงตาของเธอสะท้อนถึงส่วนลึกอันไม่มีที่สิ้นสุดของจักรวาล “ไม่ หรือคุณหมอ เพราะความตายเป็นเพียงบทสุดท้ายของเรื่องราวอันยิ่งใหญ่ของการดำรงอยู่ ประตูที่เราทุกคนต้องผ่านไป และแม้ว่าการเดินทางจะเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน แต่ก็ยังเต็มไปด้วยสิ่งที่รอสัญญาณของการเริ่มต้นใหม่ "

ขณะที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ทอดเงายาวไปทั่วห้อง อจ. รู้สึกถึงความสงบสุขที่ปกคลุมเขาราวกับกระแสน้ำที่อ่อนโยน เพราะด้วยภูมิปัญญาของ“คุณยายคนหนึ่ง” เขาได้พบกับความปลอบใจท่ามกลางกระแสน้ำที่หมุนวนของชีวิต

และในขณะที่พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันท่ามกลางแสงที่จางหายไป ล้อมรอบด้วยเสียงสะท้อนของคนรุ่นก่อนและเสียงกระซิบแห่งอนาคตที่ยังไม่คลี่คลาย พวกเขาโอบรับความงดงามของช่วงเวลาปัจจุบัน โดยรู้ว่าแม้ในคืนที่มืดมนที่สุด ดวงดาวก็ยังคงส่องแสงเจิดจ้า

เวลาก็เหมือนกับน้ำในฟองน้ำ

"Time is like water in a sponge, as long as you are willing to squeeze it, there is always something"

“เวลาก็เหมือนกับน้ำในฟองน้ำ เมื่อยามที่คุณบีบมัน ยังไงก็ต้องมีบางสิ่งออกมาเสมอ”

-หลู่ซุน

เราต่างบ่นว่าไม่มีเวลา หรือคนที่มีเวลา ก็ใช้แบบสุรุ่ยสุร่ายไปเหมือนมันไม่มีวันหมด เราใช้เวลาแตกเป็นเสี่ยง ๆ โยนไปกับสิ่งที่ไม่มีค่า เราถูกชักจูงไปกับสิ่งแวดล้อมที่พร้อมขโมยเวลาของเรา

เวลา อาจเรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่ราคาแพงที่สุดก็ว่าได้ เราบอกว่าไม่มีเวลา แต่เมื่อเราต้องการมันจริง ๆ ในสิ่งที่จำเป็น มันก็จะยังมีให้เราเค้นอีกนั่นแหละ

หลู่ซุน (1881-1936)

โจว ชู่เหริน หรือที่รู้จักกันดีในนามปากกา หลู่ซุน ได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งวรรณคดีจีนสมัยใหม่ เขาเกิดในปี พ.ศ. 2424 และเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2479 หลายคนในยุคนั้นยกย่องเขาว่าเป็นตัวแทนที่สำคัญที่สุดของจิตสำนึกของประเทศจีน

ชื่อเสียงของหลู่ซุนโด่งดังจากเรื่องสั้นที่เขาเขียนในภาษาจีนสมัยใหม่ ผลงานของเขามีทั้งแบบเยือกเย็น ตลกขบขัน และเสียดสีสังคม หลู่ซุนยังเขียนบทกวี ร้อยแก้ว ประวัติศาสตร์วรรณกรรม การวิจารณ์วัฒนธรรม และบทความเชิงโต้แย้งอีกด้วย

ในช่วงปลายทศวรรษ 1920 หลู่ซุนกลับมาโด่งดังอีกครั้งจากบทความประเภท feuilleton ที่เขาใช้โจมตีรัฐบาลขุนศึกในกรุงปักกิ่ง ต่อมาในทศวรรษ 1930 เขายังคงใช้บทความประเภทนี้ต่อต้านพรรคชาตินิยมที่เข้ายึดครองรัฐบาลของสาธารณรัฐจากขุนศึก แต่ปกครองแบบเผด็จการ

ผลงานของหลู่ซุนสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาทางสังคมและการเมืองของจีนในยุคนั้น เขาวิพากษ์วิจารณ์ระบบศักดินา ความงมงาย และความอ่อนแอของชาวจีน ผลงานของเขามีอิทธิพลต่อนักเขียนรุ่นต่อๆ มาอย่างมาก และยังคงได้รับการอ่านอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน

ผลงานสำคัญ

• เรื่องสั้น: "ตะโกนสู้", "อาQ จริงใจ", "ยา"

• บทความ: "บันทึกจากห้องใต้หลังคา", "การวิพากษ์วิจารณ์วรรณกรรมจีน"

รางวัล

• รางวัลวรรณกรรมโลก นีลส์ โบห์ร (2005)

มรดก

• หลู่ซุนได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในนักเขียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจีน

• ผลงานของเขามีอิทธิพลต่อนักเขียนรุ่นต่อๆ มาอย่างมาก

• หลายเมืองในจีนมีถนนหรือสถานที่ที่ตั้งชื่อตามเขา

Overstanding - เหนือกว่าความเข้าใจ

เราได้รับการศึกษาและเรียนรู้เพื่อเข้าใจ เราอาจมีประสบการณ์ผ่านสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อเข้าใจ เราอาจได้รับการพูดคุยกับผู้ไขสิ่งที่สงสัยแล้วเราก็เข้าใจ แต่จริงแท้แล้ว เราเข้าใจ (หรือภาษาอังกฤษใช้คำว่า Understand) จริงหรือไม่

ความเข้าใจ เป็นการรับรู้ผ่านมุมมองของเรา สิ่งที่พบ สิ่งที่เห็น แล้ว ก็กลายมาเป็นสิ่งที่เข้าใจ แต่นั่นย่อมแสดงถึงข้อจำกัด และกรอบทางความคิด และการเข้าใจของอีกคน ก็ไม่ได้เหมือนกับอีกคนด้วย

คำว่า "Overstand" เป็นคำที่มีรากฐานมาจากวัฒนธรรมราสตาฟาเรียน (Stafarian) ที่เป็นกลุ่มคนที่มีวิถีชีวิต ความเชื่อ ที่มีถิ่นกำเนิดจาก African-Jamaica เป็นคำที่แสดงถึงวิถีการเข้าใจตัวตน สิ่งแวดล้อมอันอุดมสมบูรณ์ จากวิถีที่เข้าถึงจิตวิญญาณและใกล้ชิดกับธรรมชาติ เป็นวิถีของมนุษย์ที่เรียบง่าย ไม่ได้มีกรอบจากสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาปกคลุมและหุ้มห่อเหมือนมนุษย์สมัยใหม่

Overstand มีความหมายลึกซึ้งเกินกว่าเพียงพยางค์ของมัน แม้ว่าในตอนแรกอาจดูเหมือนเป็นการทดแทนคำว่า "เข้าใจ" ง่ายๆ แต่ความสำคัญของมันกลับลึกซึ้งยิ่งขึ้น โดยสะท้อนกับประเด็นเรื่องจิตวิญญาณ ความเห็นอกเห็นใจ และความเชื่อมโยงถึงกัน

ก้าวข้ามความเข้าใจแบบธรรมดา

เราทราบคำว่า เข้าใจ และ ในภาษาอังกฤษ Understand คือความหมายนั้น และเราก็อาจจะสงสัยว่า ทำไมใช้คำว่า “Under” ซึ่งในความเข้าใจของคนทั่วไปจะแปลว่า “ภายใต้” แต่จริง ๆแล้วรากศัพย์ของ Latin คำว่า Under แปลว่า อยู่ระหว่าง ต่างหาก ดังนั้น คำว่า Understand ไม่ใช่คำที่ตรงข้ามกับคำว่า Overstand

ในพจนานุกรมของลัทธิราสตาฟาเรียน คำว่า “overstand” หรือ "เกินเลย" ถือเป็นแนวทางแบบองค์รวมของความเข้าใจ มันบ่งบอกถึงความเข้าใจในระดับที่สูงขึ้นซึ่งไปไกลกว่าระดับความรู้บนพื้นผิว มันเชิญชวนให้แต่ละบุคคลไม่เพียงแต่เข้าใจแนวความคิดอย่างมีสติปัญญาเท่านั้น แต่ยังต้องเข้าใจแนวคิดเหล่านั้นทั้งทางอารมณ์และจิตวิญญาณด้วย ส่งเสริมการมีส่วนร่วมอย่างลึกซึ้งกับแนวคิด ส่งเสริมความเห็นอกเห็นใจและการเชื่อมต่อกับผู้อื่นและโลกรอบตัวเรา

โดยแก่นแท้แล้ว "การก้าวข้าม" เชิญชวนให้บุคคลยกระดับจิตสำนึกของตนเอง เพื่ออยู่เหนือข้อจำกัดของความเข้าใจแบบเดิมๆ และยอมรับมุมมองที่กว้างขึ้น มันรวบรวมความเชื่อของราสตาฟาเรียนในความเชื่อมโยงกันของสรรพสิ่ง กระตุ้นให้บุคคลรับรู้ถึงสถานที่ของตนภายในม่านแห่งจักรวาล และปลูกฝังการตระหนักรู้ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับสิ่งรอบตัว

รับรู้อย่างถ่อมตน

นอกเหนือจากต้นกำเนิดทางวัฒนธรรมแล้ว "overstand" ยังพบเสียงสะท้อนในแวดวงภาษาศาสตร์ที่กว้างขึ้น ซึ่งทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจถึงข้อจำกัดที่มีอยู่ในรูปแบบความเข้าใจแบบเดิมๆ เป็นการท้าทายให้บุคคลเข้าถึงความรู้ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนและเปิดกว้าง โดยยอมรับว่าปัญญาที่แท้จริงมักอยู่นอกเหนือการควบคุมของสติปัญญาเพียงอย่างเดียว

ในโลกที่เต็มไปด้วยการแบ่งแยกและความไม่ลงรอยกัน แนวคิดเรื่อง "การเหนือกว่า" นำเสนอเส้นทางสู่ความสามัคคีและความสามัคคีที่มากขึ้น ด้วยการเปิดรับความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น—ความเข้าใจที่ก้าวข้ามขอบเขตของภาษา วัฒนธรรม และอุดมการณ์—เราสามารถสร้างการเชื่อมโยงที่เชื่อมช่องว่างระหว่างเรา ส่งเสริมความเห็นอกเห็นใจ ความเห็นอกเห็นใจ และความเคารพซึ่งกันและกัน

โดยพื้นฐานแล้ว "overstand" เป็นมากกว่าคำพูด แต่เป็นปรัชญา—วิถีแห่งการอยู่ในโลกที่เรียกร้องให้เราอยู่เหนือสิ่งธรรมดาและยอมรับสิ่งที่ลึกซึ้ง มันท้าทายให้เรามองข้ามพื้นผิวและเจาะลึกไปสู่ส่วนลึกของการดำรงอยู่ ที่ซึ่งปัญญาและความเข้าใจที่แท้จริงรอคอยอยู่

วันธรรมดาของปลาตัวหนึ่ง

ในน่านน้ำแห่งหนึ่ง ของวันธรรมดาวันหนึ่ง

ปลาสูงวัย ว่ายน้ำสวนกับปลาหนุ่มรุ่นกระทง พยักหน้าให้พวกมันแล้วพูดว่า "สวัสดีตอนเช้า หนุ่มๆ น้ำเป็นไงบ้าง?"

ปลาหนุ่ม สองตัว ว่ายน้ำไปสักพัก ปลาตัวหนึ่งมองไปที่อีกตัวแล้วถามว่า "น้ำคืออะไรวะ ?"

นิทานสั้นของ นักเขียน เดวิด ฟอสเตอร์ วอลเลซ ใช้เป็นตัวอย่างแนวคิดว่า บางครั้งเราก็จมอยู่กับบางสิ่งบางอย่างมากมาย จนมันกลายเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นสำหรับเรา ในกรณีนี้ น้ำหมายถึง สภาพแวดล้อมหรือวัฒนธรรมที่อยู่รอบๆ ตัวเรา และเราอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันส่งผลต่อเรายังไง เพราะมันฝังรากลึกอยู่ในการดำรงชีวิตของเรานั่นเอง

อจ สุรัตน์

The Nature of Thing ธรรมชาติของสรรพสิ่ง - เมื่อความเข้าใจชีวิต ทำให้ละทิ้งความกลัวตาย

“จากอนุภาคขนาดเล็ก โลกนี้ก่อร่าง

การเริงระบำแห่งโอกาส ถ่ายทอดเรื่องราว

คงรูปขึ้นลง ผลัดเปลี่ยนผันแปร

เราเรียกขานว่า ซิมโฟนีแห่งความไม่จีรัง

ความว่างอันกว้างใหญ่ ดวงดาวส่องประกาย

ผืนผ้าใบใหญ่ ที่เงาแห่งความมืดต่างต่อสู้

แย่งชิงแสงเรืองรองอันเลือนราง

เวทีจักรวาล ที่เวลาค้นหาพื้นที่

จากธุลีเราเกิด มาสู่ธุลีเราคืน

วัฏจักรหมุนเวียน บทเรียนที่มอดไหม้

กลัวการจากลา ห่วงเวลายึดติด

เราคิดถึงความสวยงามของแสงที่จางหาย

จงดำรงค์ชีวิตด้วยดวงตาเบิกกว้าง

โอบกอดความว่างเปล่า ที่ซึ่งความมหัศจรรย์ซ่อนอยู่

ในทุกอนุภาค ทุกลมหายใจ

ธรรมชาติของสรรพสิ่ง รอคอยการความตายของเรา”

ได้แรงบันดาลใจจาก “The Nature of Thing” โดย ปราชนาม ลูเครเซียส

กรุงโรม ศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาล หนุ่มน้อย ไททัส ลูเครเชียส ผู้มีสติปัญญาเฉียบแหลมและจิตใจใฝ่รู้ มุ่งมั่นที่จะเข้าใจโลกใบนี้ เขาศึกษาปรัชญา ลึกลงไปในแนวคิดของ อีพิคิวรัส ที่เชื่อว่าความสุขเกิดจากการเข้าใจจักรวาลผ่านเหตุผลและตรรกะ ลูเครเชียส หลงใหลในปรัชญานี้ โดยเฉพาะแนวคิดเรื่องอะตอมและความว่างเปล่า เขาสาบานว่าจะแบ่งปันความรู้เหล่านี้และปลดปล่อยผู้คนจากความกลัวและความงมงาย

เขาอุทิศตนเองให้กับการประพันธ์บทกวี महाकाव्य (มหากาพย์) ชื่อ "ธรรมชาติของสิ่งต่างๆ" โดยผสมผสานคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์เข้ากับภาพพจน์กวีนิพนธ์อย่างลงตัว เขาบรรยายโลกเป็นเหมือนกับการเต้นรำอันซับซ้อนของอะตอม ซึ่งเป็นองค์ประกอบของทุกสิ่ง เขาคัดค้านความเชื่อในเทพเจ้าและโชคชะ โดยยืนยันว่าปรากฏการณ์ต่างๆ เช่น พายุและแผ่นดินไหว ล้วนมีสาเหตุทางธรรมชาติ

บทกวีของเขาเผชิญเสียงวิจารณ์และการต่อต้านจากผู้ที่ยึดติดกับความเชื่อดั้งเดิม บางคนเรียกเขาว่าคนบ้า คนอื่นๆ กล่าวหาเขาว่าบ่อนทำลายศรัทธา แต่ลูเครเชียส ยังคงไม่ย่อท้อ ขับเคลื่อนด้วยความมุ่งมั่นในความจริงและความปรารถนาที่จะช่วยให้ผู้อื่นบรรลุความสงบสุขภายในจิตใจ

เขาใช้เวลาทั้งวันล้อมรอบด้วยม้วนหนังสือ ค่ำคืนของเขาสว่างไสวด้วยแสงไฟจากตะเกียงขณะที่เขายังคงเขียนต่อไป เขาได้พบกับหญิงสาวชื่อ ซิลเวีย ผู้หลงใหลในสติปัญญาและจิตวิญญาณที่มั่นคงของเขา พวกเขาค้นพบความสุขในกันและกัน พูดคุยเรื่องปรัชญาและแบ่งปันความฝันสำหรับอนาคตที่ปราศจากความกลัว

แต่โชคชะเข้ามาแทรกแซง โรคภัยครอบงำลูเครเชียส สุขภาพของเขาเสื่อมโทรมลงทุกวัน ซิลเวียอยู่เคียงข้างเขา ให้ความสบายใจและสนับสนุนอย่างไม่ย่อท้อ เขาเขียนบทกวีของเขาเสร็จ เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงจิตวิญญาณที่อดทนและการแสวงหาความรู้ของเขา

เมื่อชีวิตของเขาล่วงลับ เขาค้นพบความปลอบโยนจากความรู้ที่ว่าผลงานของเขาจะยังคงอยู่ ท้าทายความคิดและสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่นแสวงหาความจริงและความเข้าใจ เขาหาความสุขในความรักที่เขามีร่วมกับซิลเวียและมรดกที่เขาทิ้งไว้ แม้เรื่องราวของเขาจะจบลง แต่คำพูดของเขายังคงก้องผ่านกาลเวลา ท้าทายให้เรา มองข้ามม่านแห่งความงมงายและโอบกอดความมหัศจรรย์ของโลกธรรมชาติ

นี่เป็นเพียงเรื่องราวหนึ่งที่เป็นไปได้ และแม้ว่ามันจะสะท้อนถึงข้อเท็จจริงที่รู้จักกันบางประการเกี่ยวกับลูเครเชียสและงานของเขา แต่มันยังคงเป็นเรื่องแต่งขึ้น อย่างไรก็ตาม ผมหวังว่ามันจะช่วยให้คุณได้มองเห็นศักยภาพของบุคคลทางประวัติศาสตร์ผู้น่าสนใจคนนี้และสร้างแรงบันดาลใจให้คุณเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับเขาและปรัชญาของเขา

ลูเครเชียส มีผลงานชิ้นสำคัญเพียงชิ้นเดียว นั่นคือ "De Rerum Natura" (ธรรมชาติของสิ่งต่างๆ) บทกวี महाकाव्य (มหากาพย์) นี้ ประกอบด้วย 6 เล่ม ซึ่งเจาะลึกเข้าไปในปรัชญาของ อีพิคิวรัส และอธิบายจักรวาลและปรากฏการณ์ต่างๆ ผ่านสาเหตุทางธรรมชาติ ถึงแม้จะมีการกล่าวอ้างถึงผลงานอื่นๆ ของเขา แต่ความแท้จริงของผลงานเหล่านั้นยังคงเป็นที่ถกเถียงกันอยู่

ดังนั้น แทนที่จะเขียนเกี่ยวกับหนังสือแต่ละเล่ม แนวคิดคือการสำรวจ 6 บทที่น่าสนใจของ "De Rerum Natura":

เล่ม 1: Primordia (หลักการเบื้องต้น): บทนี้กำหนดเวทีโดยการแนะนำหลักสำคัญของ อีพิคิวรัส ลูเครเชียส ยืนยันถึงการมีอยู่ของอะตอมและความว่างเปล่า ปฏิเสธการแทรกแซงของพระเจ้า และเน้นย้ำความไม่เที่ยงแท้ของสิ่งต่างๆ

เล่ม 2: Motus (การเคลื่อนไหว): ในบทนี้ ลูเครเชียส เจาะลึกยิ่งขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติของอะตอม การเคลื่อนไหวของอะตอม และวิธีที่อะตอมเหล่านั้นรวมตัวกันเพื่อก่อรูปเป็นองค์ประกอบและวัตถุต่างๆ ในโลก เขายังพูดถึงแนวคิดเรื่องน้ำหนัก พื้นที่ และเวลา

เล่ม 3: Anima (วิญญาณ): บทนี้กล่าวถึงแนวคิดเรื่องวิญญาณ โดยยืนยันว่าวิญญาณประกอบด้วยอนุภาค物質 และแยกไม่ออกจากร่างกาย ลูเครเชียส อธิบายธรรมชาติของความรู้สึกและสติ ปัดเป่าความกลัวเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย

เล่ม 4: Sensus (ประสาทสัมผัส): บทนี้มุ่งเน้นที่วิธีที่เรารับรู้โลกผ่านประสาทสัมผัสของเรา โดยอธิบายกลไกการมองเห็น การสัมผัส การรับรส การดมกลิ่น และการได้ยิน นอกจากนี้ ลูเครเชียส ยังสำรวจบทบาทของจิตใจในการตีความข้อมูลจากประสาทสัมผัส

เล่ม 5: Amor (ความรัก): บทนี้ตรวจสอบพลังอันยิ่งใหญ่ของความรัก โดยเชื่อมโยงกับปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และเน้นย้ำถึงแง่มุมทางชีววิทยาและจิตวิทยาของความรัก ลูเครเชียส ยังพูดถึงต้นกำเนิดของชีวิตและอารยธรรมมนุษย์

เล่ม 6: Pestilentia (โรคระบาด): บทสุดท้ายนี้เผชิญหน้ากับโรคระบาดร้ายแรงที่เอเธนส์ โดยอธิบายสาเหตุทางธรรมชาติ และกระตุ้นให้ผู้อ่านเผชิญหน้ากับความตายโดยไม่ต้องกลัว ลูเครเชียส สรุปด้วยการสรุปแนวคิดสำคัญของบทกวี และเน้นย้ำถึงความสำคัญของการแสวงหาชีวิตที่ปราศจากความงมงายและความวิตกกังวล

"De Rerum Natura" ยังคงเป็นผลงานทางปรัชญาและบทกวีที่น่าทึ่ง นำเสนอมุมมองของโลกโบราณเกี่ยวกับจักรวาลและสถานที่ของเราภายในนั้น แต่ละเล่มเจาะลึกลงไปในแง่มุมที่แตกต่างกันของโลกธรรมชาติและประสบการณ์ของมนุษย์ เชื่อมโยงคำอธิบายทางวิทยาศาสตร์เข้ากับการไตร่ตรองทางปรัชญาและภาพพจน์กวีนิพนธ์อย่างราบรื่น

ความขัดแย้งของความรู้: ทำไมโสกราตีสกล่าวว่า "ฉันรู้ว่าฉันไม่รู้อะไรเลย"

โสกราตีส นักปรัชญาชาวเอเธนส์ผู้ลึกลับ ได้ทิ้งร่องรอยอันลึกซึ้งไว้ในประวัติศาสตร์ด้วยแนวทางสู่ความจริงที่แหวกแนว โสกราตีสประกาศอย่างโด่งดังว่า "ฉันรู้ว่าฉันไม่รู้อะไรเลย" ต่างจากคนรุ่นเดียวกันที่อ้างว่ามีความรู้ขั้นสุดท้าย นี่เป็นสัญญาณของความไม่รู้ใช่ไหม? ไม่ได้อย่างแน่นอน. แต่เป็นข้อความที่ทรงพลังเกี่ยวกับการแสวงหาปัญญาและความสำคัญของความอ่อนน้อมถ่อมตนและการตระหนักรู้ในตนเอง

ทำไมต้องโอบกอดสิ่งที่ไม่รู้จัก?

โสกราตีสเชื่อว่าความรู้ที่แท้จริงเริ่มต้นจากการตระหนักถึงความกว้างใหญ่ของสิ่งที่เราไม่รู้ เขามองว่าตัวเองเป็นพยาบาลผดุงครรภ์แห่งความคิด ช่วยเหลือผู้อื่นในการถ่ายทอดความเข้าใจของตนเอง โดยการตั้งคำถามต่อสมมติฐานของพวกเขา และเผยให้เห็นความไม่สอดคล้องกันในการคิดของพวกเขา การตั้งคำถามอย่างไม่หยุดยั้งนี้ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทำให้อับอาย แต่เพื่อจุดประกายการไตร่ตรองอย่างมีวิจารณญาณและการค้นหาความจริงที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ประโยชน์ของการเปิดกว้าง:

โดยการยอมรับข้อจำกัดของตนเอง โสกราตีสสนับสนุนให้คู่สนทนาของเขาเข้าถึงความรู้ด้วยใจที่เปิดกว้าง เขาท้าทายให้พวกเขาตั้งคำถามกับความเชื่อของตนเอง พิจารณามุมมองทางเลือก และเต็มใจที่จะเรียนรู้จากผู้อื่น การเปิดกว้างนี้ส่งเสริมการเติบโตทางสติปัญญาและป้องกันไม่ให้เราหยุดนิ่งในการคิดของเรา

มรดกโสคราตีส:

ความขัดแย้ง "ฉันรู้ว่าฉันไม่รู้อะไรเลย" ยังคงเป็นข้อพิสูจน์ถึงความสำคัญของการเรียนรู้ตลอดชีวิตและความอ่อนน้อมถ่อมตนทางปัญญา มันเตือนเราว่าการแสวงหาความรู้ไม่ใช่จุดหมายปลายทาง แต่เป็นการเดินทางที่ต่อเนื่อง ด้วยการโอบรับสิ่งที่ไม่รู้และตั้งคำถามกับตัวเอง เราจะเปิดตัวเองสู่โลกแห่งความเป็นไปได้ และปูทางไปสู่การเติบโตส่วนบุคคลและส่วนรวม

คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับปรัชญาของโสกราตีส แบ่งปันมุมมองของคุณและมีส่วนร่วมในการสนทนาด้านล่าง!

#ปรัชญา #โสกราตีส #ความรู้ #ความอ่อนน้อมถ่อมตน #การเปิดกว้าง #การเรียนรู้ตลอดชีวิต #การตั้งคำถาม

Stoic cafe - เรื่องเล่าจากการวิ่งผ่านร้านกาแฟสโตอิก

D1

วันนี้วันพุธ ได้ตื่นไปวิ่งเห็นร้านกาแฟร้านหนึ่งชื่อ stoic cafe มีเมนูอาหารต้ังอยู่หน้าร้าน เป็นขนมกินง่าย ๆ มีครีมและสตอเบอรี่สีสด ร้านเปิดตั้งแต่เช้า แต่ยังไม่มีใครเข้า

ชื่อร้าน Stoic ไม่รู้ว่าเจ้าของร้านชื่นชอบปรัชญาแขนงนี้เป็นพิเศษ หรือ ตั้งชื่อเพราะอยากให้ cafe นี้นั่งแล้วดื่มด่ำกับการดำเนินชีวิตแบบเพ่งพินิจ หรือ แค่ชื่อฟังแล้วมันเก๋ดี ก็ไม่ทราบ

Stoicism หรือปรัชญาสโตอิก เป็นแขนงของปรัชญา ที่มุ่งเน้นไปที่ ความเข้าใจตนเอง การงาน การใช้ชีวิต การเกิดมา และการมีความสุข

ในความยิ่งใหญ่และประสบความสำเร็จทางตำแหน่ง ชีวิต หรือหน้าที่การงาน จะมีคำถามผุดมาในหัวเสมอ เรามีชีวิตที่มีความสุขแล้วหรือ นั่นเป็นคำถามที่เป็นเชิงปรัชญา บางคนคิดว่า ถามทำไม มันปวดหัว แต่คำถามนี้ ทำให้การดำรงค์อยู่มีความหมาย ไม่ว่าเราจะก้าวสู่จุดสูงสุดทางโลกเพียงใด แต่มันไม่ได้เป็นตัววัดว่า เราได้ถึงจุดมุ่งหมายในการดำรงค์อยู่นั้นแล้ว

ก็ไม่น่าแปลกใจที่ การเดินทางภายใจจิตใจภายใต้การนำของปรัชญาสโตอิกจะเป็นเทียนส่องทางของผู้นำแขนงต่างๆ ระดับโลก กษัตริย์ ประธานาธิบดี ศิลปิน นักคิด นักเขียน และผู้ประกอบการ เช่น มาร์คัส ออเรลิอุส. เฟรดเดอริกมหาราช, มงแตญ, จอร์จ วอชิงตัน, โธมัส เจฟเฟอร์สัน, อดัม สมิธ, จอห์น สจ๊วต มิลล์, ธีโอดอร์ รูสเวลต์, นายพลเจมส์ แมตทิส ล้วนได้รับอิทธิพลการตรึกตรงครุ่นคิดอันแหลมคม มาจากปรัชญาสโตอิกทั้งสิ้น

จุดกำเนิดสโตอิก: แนวคิดที่เปลี่ยนแปลงโลกมักเกิดจากเรื่องราวธรรมดา

ประมาณ 304 ปีก่อนคริสตกาล พ่อค้าชื่อ Seno ประสบเรืออับปางระหว่างการเดินทางเพื่อค้าขาย เขาสูญเสียเกือบทุกอย่าง เมื่อเดินทางไปเอเธนส์ เขาได้รับการแนะนำให้รู้จักกับปรัชญาโดยนักปรัชญา Cynic Crates และนักปรัชญาชาว Megarian Stilpo ซึ่งเปลี่ยนชีวิตของเขา ดังที่นักปราชญ์พูดติดตลกในเวลาต่อมาว่า

"ฉันเดินทางอย่างรุ่งเรืองเมื่อฉันประสบเรืออับปาง"

นั่นเป็นคำพูดง่ายๆ ให้ฉุกคิดเมื่อชีวิตเจออุปสรรค มันหน่อรากให้เราเติบโต มันคือแรงผลักให้โลกเคลื่อนไปข้างหน้าของทุกสรรพสิ่ง มันคือความจริงที่พบทุกเมื้อเชื่อวัน แจ่หากเราไม่ได้คิด เราก็แค่หลงลืมมันไป

สิ่งเหล่านี้ มันคือวิถีชีวิตของพวกเราหรือ?

เมื่อการค้นพบความหมายได้จากสิ่งที่เรียบง่ายและประสบทุกเมื่อเชื่อวัน ผู้ที่ตรึกตรองเท่านั้นจะเข้าใจความเป็นไปและรู้ซึ้งได้

การเข้าใจโลก คือ การเข้าใจตนเอง การเข้าใจตนเอง คือการวางรากฐานให้ใช้ชีวิตอย่างมั่นคง

รากฐานหรือแก่นของ สโตอิด วางอยู่บนอิฐอันแข็งแกร่งทั้งสี่ก้อน ได้แก่

ความกล้าหาญ.

ความพอประมาณ

ความยุติธรรม.

ภูมิปัญญา.

ความกล้าหาญ (Courage)- more than being Brave

ความกล้าหาญ ซึ่งคือความสามารถในการควบคุมจิตใจไม่ให้กลัวกับสิ่งที่อันตรายหรือสถานะการที่อาจเป็นอันตราย  หรือ courage อาจหมายรวมถึงการมีจิตใจเข้มแข็งมั่นคง นั้นก็คือความสามารถที่สามารถควบคุมจิตใจให้มั่นคงเข้มแข็งกับสถานะการหรือเหตุการณ์ที่ไม่ดีหรือเลวร้าย

ความกล้าหาญกินความมากกว่าความกล้าได้กล้าเสีย คือสิ่งที่ทำให้คุณเดินหน้าไปสู้ชีวิตอย่างท้าทาย จงกล้าที่จะเปลี่ยน ทั้งสิ่งที่เป็นปัจจัยภายนอก ที่เริ่มจากความกล้าหาญภายใจ ในชีวิตจริง เราจะเผชิญเรื่องให้ต้องตัดสินใจตลอดเวลา แม้สิ่งที่เราคิดว่าดี บางครั้งเรากลับเขลาขาดเพราะกลัวการเปลี่ยนแปลง นั้นที่อยู่นิ่ง มีแต่ตกตะกอน จงเป็นน้ำตกที่ไหลหลาก มันจะนำพาชีวิตไปสู่สิ่งใหม่ ไม่ว่าสิ่งใหม่นั้น จะเป็นไปดังใจหวังหรือไม่ แต่การได้เปลี่ยนผ่านด้วยความกล้า นั่นคือการประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว

ความพอประมาณและความสุขุม (Temperance) - more than moderation and sobriety เราต่างถูกแรงผลักดันการดำเนินชีวิตจากแรงกระตุ้นและขับเคลื่อนภายใน บางครั้งเราไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้ มนุษย์นั้นแม้ว่าจะมีการพัฒนาสมองให้รู้คิด รู้ตรึกตรองตัวเอง แต่นั่นก็ไม่อาจเอาชนะแรงกระตุ้นทางธรรมชาติได้หรอก เราจึงอยากได้ อยากมี อยากแข่งขัน นำไปสู่ความไม่รู้จักพอ เราไม่ได้บอกให้อยู่อย่างยากจน หรือยึดติดกับที่เดิม แต่ความพอประมาณ คือการฝึกให้มีสติ ตรึกตรองและชั่งใจ

ความยุติธรรม (Justice) - doing what’s right จงทำสิ่งที่ถูกต้อง แม้ว่าความถูกต้องคือสิ่งที่คุณอาจทึกทักนึกคิด แต่มาตรฐาน ค่านิยม ของความเป็นสังคมมนุษย์จะมีมาตรวัดอยู่ระดับนึง การทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง นอกจากคุณไม่ซื่อสัตย์ต่อเพื่อมนุษย์และโลกแล้ว คุณก็ยังไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเองด้วย การทรยศหักหลังต่อตัวเองและเพื่อนร่วมโลก คือการฝึกใจให้จมดิ่งไปสู่ความดำมืดและความชั่ว

ภูมิปัญญา (Wisdom)…ภูมิปัญญา เป็นมากกว่าความจริงและความเข้าใจ? เป็นสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านั้น เป็นความรู้ที่หาไม่ได้เพียงเพราะอ่าน เพียงเพราะฟัง เพียงเพราะเขียน แต่มันเกิดจากการประมวณความรู้มาตรึกตรอง และปฎิบัติ และผนวกเข้ากับการดำเนินชีวิตของท่านเอง เข้าใจอย่างลึกซึ้ง มันเป็นแบบนี้เอง สิ่งเหล่านี้ล้วนคือการเข้าใจการเป็นไปของโลกอย่างแท้จริง ตามเป้าหมายของปรัชญา

/ อจ สุรัตน์